در سال 1903 ژرژ روئو در کنار هنری ماتیس[1] و هنرمندان دیگر در برپایی سالن پاییز[2] نقش بسزایی داشت. برای خلق نقاشی های سال های 1903 و 1904 اغلب از آبرنگ بهره جست، شاید همین روش سبب رهایی او از شیوه کیاروسکو[3] و رنگمایه قهوه ای سال های کارگاه گوستاو مورو[4] شد.آثار ژرژ روئو در سال های بعد نیز به همین شیوه آبرنگی نزدیک است؛ تأثیر رنگ سزان در رنگ های آبی و نارنجی قابل مشاهده است.

آثار مذهبی و اخلاقی و اجتماعی را به شیوه ای کاریکاتورگونه سرشار از تیرگی و تلخی به تصویر می کشید.

هشت اثر رنگ و روغن و سی و دو آبرنگ و پاستل او در سالن پاییز در سال 1904 به نمایش درآمد و شور و هیجان قابل توجهی را در میان منتقدان و بازدید کنندگان ایجاد کرد، مضمون اغلب نقاشی های آبرنگ او زندگی فرودستان جامعه بود. بین سال های 1905 تا 1906 تلاش روئو برای رسیدن به اوج بود.

دلیل مضمون آثار روئو بی دلیل با محل زندگی وی بعد از ازدواجش نبود. در سال 1908 با مارته خواهر هنری لیدانر[5] نقاش پست امپرسیونیست ازدواج کرد و بین سال های 1911 تا 1916 در خانه ویرانی در منطقه ای فقیرنشین و به دور از بهداشت زندگی کرد و از نزدیک شاهد زندگی طبقه ای از جامعه به عنوان مثال روسپی ها بود، شاید شبیه آثار لوترک[6]، تنها در ظاهر. زنان فاحشه آثار روئو، بدن های برهنه، زرد و سفید، گویی مرگ گرداگرد پیکره ها را پوشانده بود، احساس گناه و طلب آمرزش در سراسر اثر موج می زند.

در اثر نیم تنه برهنه، مناطق مسطح و روشن برجسته ای را با سایه های قوی بدون توجه دقیق به منبع نور خلق کرده که سزان را در شفافیت و کنتراست به یاد می آورد.




از دیگر آثار ژرژ روئو این دوران سه قاضی یکی از شاهکارهای اوست. شخصیت مرکزی برجسته و حریص، همکارانش در دو سمت.



موضوعات نقاشی او بین سال های 1916 تا 1918 بیشتر از آنکه قضات و روسپی ها باشند، دلقک ها و افراد مذهبی بودند وقتی آثار این سال ها را با آثار گذشته وی مقایسه می کنیم به تفاوت آنها پی می بریم، سایه ها و خطوط مرزی عصبی ازبین رفته اند.



[1] Henri Matisse (1869-1954)
[2] Salon d’Automne
[3] Chiaroscuro
[4] Gustave Moreau (1826-1898)
[5] Henri Eugène Augustin Le Sidaner (1862-1939)
[6] Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa (1864-1901)
منابع
- در جستجوی زبان نو، رویین پاکباز، تهران: انتشارات نگاه، 1369
- تاریخ هنر نوین، یورواردورهاروارد آرناسن، ترجمه محمد تقی فرامرزی، تهران: نگارستان کتاب 1389
- دایره المعارف هنر، رویین پاکباز، تهران: فرهنگ معاصر 1378
- قره باغی، علی اصغر، 1380، ژرژ روئو تصویرگر وجوه تاریک و اندوهبار جهان، گلستانه، شماره 32
- https://www.britannica.com/biography/Georges-Rouault
- https://www.moma.org/artists/5053
- https://www.tate.org.uk/art/artists/georges-rouault-1876