در سال 1903 ژرژ روئو در کنار هنری ماتیس[1] و هنرمندان دیگر در برپایی سالن پاییز[2] نقش بسزایی داشت. برای خلق نقاشی های سال های 1903 و 1904 اغلب از آبرنگ بهره جست، شاید همین روش سبب رهایی او از شیوه کیاروسکو[3] و رنگمایه قهوه ای سال های کارگاه گوستاو مورو[4] شد.آثار ژرژ روئو در سال های بعد نیز به همین شیوه آبرنگی نزدیک است؛ تأثیر رنگ سزان در رنگ های آبی و نارنجی قابل مشاهده است.
![Head of Young Girl. 1904.](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/Head-of-Young-Girl.-1904.-Oil-and-gouache-233x300.jpg)
آثار مذهبی و اخلاقی و اجتماعی را به شیوه ای کاریکاتورگونه سرشار از تیرگی و تلخی به تصویر می کشید.
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/The-Couple.-1905-248x300.jpg)
هشت اثر رنگ و روغن و سی و دو آبرنگ و پاستل او در سالن پاییز در سال 1904 به نمایش درآمد و شور و هیجان قابل توجهی را در میان منتقدان و بازدید کنندگان ایجاد کرد، مضمون اغلب نقاشی های آبرنگ او زندگی فرودستان جامعه بود. بین سال های 1905 تا 1906 تلاش روئو برای رسیدن به اوج بود.
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/Woman-with-Red-Stockings.-1905-300x178.png)
دلیل مضمون آثار روئو بی دلیل با محل زندگی وی بعد از ازدواجش نبود. در سال 1908 با مارته خواهر هنری لیدانر[5] نقاش پست امپرسیونیست ازدواج کرد و بین سال های 1911 تا 1916 در خانه ویرانی در منطقه ای فقیرنشین و به دور از بهداشت زندگی کرد و از نزدیک شاهد زندگی طبقه ای از جامعه به عنوان مثال روسپی ها بود، شاید شبیه آثار لوترک[6]، تنها در ظاهر. زنان فاحشه آثار روئو، بدن های برهنه، زرد و سفید، گویی مرگ گرداگرد پیکره ها را پوشانده بود، احساس گناه و طلب آمرزش در سراسر اثر موج می زند.
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/Circus-Woman.-1906-219x300.jpg)
در اثر نیم تنه برهنه، مناطق مسطح و روشن برجسته ای را با سایه های قوی بدون توجه دقیق به منبع نور خلق کرده که سزان را در شفافیت و کنتراست به یاد می آورد.
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/Nude-Torso-c.-1906.-247x300.jpg)
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/Prostitutes.-1906-300x200.jpg)
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/Odalisque.-300x264.jpg)
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/Mr.-X-214x300.jpg)
از دیگر آثار ژرژ روئو این دوران سه قاضی یکی از شاهکارهای اوست. شخصیت مرکزی برجسته و حریص، همکارانش در دو سمت.
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/33-300x194.jpg)
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/3-300x215.jpg)
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/333-232x300.jpg)
موضوعات نقاشی او بین سال های 1916 تا 1918 بیشتر از آنکه قضات و روسپی ها باشند، دلقک ها و افراد مذهبی بودند وقتی آثار این سال ها را با آثار گذشته وی مقایسه می کنیم به تفاوت آنها پی می بریم، سایه ها و خطوط مرزی عصبی ازبین رفته اند.
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/The-Old-Clown-212x300.jpg)
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/Three-Clowns-212x300.jpg)
![](https://haleh.net/wp-content/uploads/2020/12/the-place-300x217.jpg)
[1] Henri Matisse (1869-1954)
[2] Salon d’Automne
[3] Chiaroscuro
[4] Gustave Moreau (1826-1898)
[5] Henri Eugène Augustin Le Sidaner (1862-1939)
[6] Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa (1864-1901)
منابع
- در جستجوی زبان نو، رویین پاکباز، تهران: انتشارات نگاه، 1369
- تاریخ هنر نوین، یورواردورهاروارد آرناسن، ترجمه محمد تقی فرامرزی، تهران: نگارستان کتاب 1389
- دایره المعارف هنر، رویین پاکباز، تهران: فرهنگ معاصر 1378
- قره باغی، علی اصغر، 1380، ژرژ روئو تصویرگر وجوه تاریک و اندوهبار جهان، گلستانه، شماره 32
- https://www.britannica.com/biography/Georges-Rouault
- https://www.moma.org/artists/5053
- https://www.tate.org.uk/art/artists/georges-rouault-1876