ژرژ روئو و فوویسم – قسمت چهارم و پایانی

بین جنگ جهانی اول و دوم، چند سالی از نقاشی دور ماند. آمبروا وولار یگانه دلال آثار روئو بین سال های 1917 تا زمان مرگ وولار یعنی 1939 بود. در ازای کارگاه و دستمزد،  ژرژ روئو دست به خلق آثار گرافیک و چاپ دستی زد. سیاه قلم های تیزابی و باسمه های آبرنگ که مضمون آنها درد و رنج و وحشت ناشی از جنگ و امید و نجات بودند و در کنار آنها به صورت محدود نقاشی های مذهبی ادامه داشت.

ژرژ روئو و فوویسم – قسمت سوم

در سال 1903 ژرژ روئو در کنار هنری ماتیس و هنرمندان دیگر در برپایی سالن پاییز نقش بسزایی داشت. برای خلق  نقاشی های سال های 1903 و 1904 اغلب از آبرنگ بهره جست، شاید همین روش سبب رهایی او از شیوه کیاروسکو و رنگمایه قهوه ای سال های کارگاه گوستاو مورو شد. آثار سال های بعد او نیز به همین شیوه آبرنگی نزدیک است؛ تأثیر رنگ سزان در رنگ های آبی و نارنجی قابل مشاهده است.

ژرژ روئو و فوویسم – قسمت دوم

ژرژ روئو، نقاش منزوی در سال 1871 در محله کارگرنشین پاریس در انبار خانه به دنیا آمد. آثار اولیه روئو اساسا جنبه کارآموزی و کارگاهی داشته که شدت احساسات مذهبی او را نشان می دهند. در این آثار استفاده از رنگ های شاد و تابناک فوویستی مشهود است.