لیندا بنگلیس[1] هنرمند یونانی-امریکایی در سال 1941 در لوییزیانا[2] متولد شد. وی پیشگام نوعی از انتزاع است که اثر هنری در نتیجه عمل و اتفاقی که روی مواد ایجاد می شود، پدید می آید. در آثار او بوم به طور کلی حذف و کار مستقیما روی زمین و محیط خلق می شود. وی با بهره گیری از مواد مختلف مانند لاتکس، سرب، پلی اورتان، انواع فلزها، موم، با تکنیک های غیرمتعارف و رنگ های جسورانه به فرم هایی از بدن انسان، ارجاعات فرهنگی به دوران باستان و به کارگیری آنها در زمینه های معاصر اشاره دارد. بطور کلی بواسطه خلق رسانه های جدید، پرداختن به پرسش های مربوط به هویت زنانه در رابطه با هنر و فرهنگ پاپ و جنبش های فمینیسم در آن زمان گسترش می یابد.
یکی از مهم ترین و بزرگترین عوامل موثر بر شیوه و تفکر آثار لیندا بنگلیس، سفرهایی بود که در جوانی به همراه مادربزرگ خود به یونان داشته است، از دیگرعوامل، ملاقات با هنرمندان دهه 1960 نیویورک بود. افرادی همچون اندی وارهول[3]، دونالد جاد[4]، بارنت نیومن[5]، سل لوویت[6].
لیندا بنگلیس در دهه 1970 علاوه بر آثار مجسمه، چندین ویدیوآرت تولید کرد و از این روش برای به اشتراک گذاشتن سیاست های فمینیستی خود بهره برد. بزرگترین تفاوت بین آثار ویدیو و مجسمه های بنگلیس نزدیک شدن و بیان واضح تر و مفهومی تر به موضوع جنسیت و هویت، تعامل بین بیننده و هنرمند است، چرا که آثار مجسمه ای به دلیل جنس مواد و فرم ها به سمت اروتیک ارجاع داده می شوند. به طور کلی در دهه های 70 و 80 آثار بنگلیس بیشتر بین نقاشی و مجسمه درگیر بود. آثاری شامل قطعات دیواری ساخته شده از لایه های مومی چندرنگ برگرفته از روش های خلق آثار جکسون پولاک[7] و آثار پاپیون گره دار و آثار ویدیویی.
اواسط دهه 80 و دهه 90 به ریخته گری فلز روی آورد. آثاری که از پاشیدن فلز مایع روی اسکلت های سیمی خلق شده اند.
تمایل و توانایی بنگلیس برای آمیختن تمهیدات جنسیتی با مقیاس‌های قهرمانانه و پرداخت‌های رنگارنگ درخشانش، او را از آداب و رسوم رایج فمینیسم و تبعیض جنستی در دنیای هنر متمایز می‌کند. کار او همچنین به دلیل پایه ریزی دقیق در فرآیند و مواد مورد استفاده، مهم تلقی می شود.
[1] Lynda Benglis
[2] Louisiana
[3] Andy Warhol
[4] Donald Judd
[5] Barnett Newman
[6] Sol Lewitt
[7] Jackson Pollock