ژرژ روئو و فوویسم
ژرژ روئو، نقاش منزوی در سال 1871 در محله کارگرنشین پاریس در انبار خانه به دنیا آمد. ساکنان پاریس در آن دوران ناگزیر برای زنده ماندن به زیرزمین منازل پناه می بردند.
پاریس آن زمان در دوره ناپلئون سوم درگیر جنگ و محاصره با پروس بود، که حدودا شش ماه بطول انجامید. کشمکش بزرگی میان امپراطوری دوم فرانسه و پادشاهی پروس که توسط کنفدراسیون شمال آلمان پشتیبانی می شد، درگرفت. علت این جنگ ریشه های عمیقی در توازن قوایی اروپا داشت که در نهایت منجر به شکست فرانسه شد.[1]
روئو از یک خانواده صنعتگر برخاسته بود. زمان های زیادی را در کنار آثاری که پدربزرگ در حد بضاعت مالی خود از لیتوگراف های هنرمندانی نظیر رامبراند[2] ،مانه[3] و دومیه[4] جمع آوری می کرد، می گذراند.
در سن چهارده سالگی، بین سال های 1885 تا 1890 در کنار تحصیل شبانه در مدرسه هنرهای تزیینی، در کارگاه یک صنعتگر شیشه به کارآموزی پرداخت تا ساخت شیشه های رنگی و قاب بندی را بیاموزد. بی شک کار و مرمت پنجره هایی با شیشه های رنگی قرون وسطی کلیساها و بناها بی تاثیر بر شیوه کاری او در نقاشی نبوده است.
سال 1891 در مدرسه هنرهای زیبا[5] به کارگاه الی دلونی[6] که سال بعد گوستاو مورو[7] جایگزین وی شد، راه یافت. در آنجا با هنری ماتیس[8] و دیگر فووها آشنا و شاگرد مورد توجه مورو شد بطوریکه بعد از مورو سرپرستی موزه آثار وی را برعهده گرفت.
آثار اولیه روئو اساسا جنبه کارآموزی و کارگاهی داشته که شدت احساسات مذهبی او را نشان می دهند. در این آثار استفاده از رنگ های شاد و تابناک فوویستی مشهود است.
بین سال های 1898 تا 1902 تکامل هنری وی با تکامل مذهبی او همراه شد و تاثیر عمیق دیگری بر آثار ژرژ روئو که نمی توان آن را نادیده گرفت، آشنایی او با نویسندگانی نظیر یوریس کارل هویسمان[9] و لئون بلوآ[10] است، بلوآ به عنوان مربی معنوی روئو، هم از نظر شخصیتی و هم نبوغ زیبایی شناسی در وی تاثیر گذاشت، بلوآ، نویسنده رادیکال کاتولیک، رمان نویس و منتقد فرانسوی که معتقد بود از طریق رنج و فقر می توان به آزادی معنوی و زبان پنهان جهان رسید.
حس تنفر، بدبینی نسبت به طبقه بورژوازی جامعه از تاثیرات همنشینی با بلوآ بود، این احساسات زمانی تشدید شد که ژرژ روئو از طریق دوست دیگری به دادگاه های حقوقی پاریس راه یافت و از نزدیک شاهد ظلم و بی عدالتی در حق برخی شهروندان جامعه بود.
به دنبال موضوعاتی مناسب برای بیان این تنفر گشت و سوژه های مورد علاقه او فاحشه ها، دلقک ها و قضات بی رحم بود؛ چرا که قاضی ها و سیستمداران از نظر او نمایندگان شرارت های ذاتی سیاسی بودند.
[1] Franco- Prussian War or Franco- German war
[2] Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606-1669)
[3] Édouard Manet (1832-1883)
[4] Honoré Victorin Daumier (1808-1879)
[5] Ecole des BeauxArts
[6] Elie Delaunay (1828-1891)
[7] Gustave Moreau (1826-1898)
[8] Henri Matisse (1869-1954)
[9] Charles-Marie-Georges Huysmans (1848-1907)
[10] Leon Bloy (1846-1917)
منابع
- در جستجوی زبان نو، رویین پاکباز، تهران: انتشارات نگاه، 1369
- تاریخ هنر نوین، یورواردورهاروارد آرناسن، ترجمه محمد تقی فرامرزی، تهران: نگارستان کتاب 1389
- دایره المعارف هنر، رویین پاکباز، تهران: فرهنگ معاصر 1378
- قره باغی، علی اصغر، 1380، ژرژ روئو تصویرگر وجوه تاریک و اندوهبار جهان، گلستانه، شماره 32
- https://www.britannica.com/biography/Georges-Rouault
- https://www.moma.org/artists/5053
- https://www.tate.org.uk/art/artists/georges-rouault-1876