هنرمندان معاصرـ ماریو شیفانو و ایویند فالستروم

ماریو شیفانو نقاش خودآموخته که بیشتر به خاطر کلاژهای پست مدرن با ترکیب تصاویر تبلیغاتی، کاغذهای بسته بندی شناخته شده است. ایویند فالستروم نقاش، فیلمساز، مستند ساز پرکار متولد 1928 در سائوپائولو برزیل. آغاز دهه 1930، دهه ای که مسلک های اشتراکی همچون ناسیونالیسم نژادی، سوسیالیسم انقلابی و برنامه ریزی دولتی در غرب گسترش یافت.

بررسی سه نگاره از خمسه نظامی با تاکید بر موضوع فرهنگ و آیین

از حیث کمیت و کیفیت مینیاتورها و آراستگی دستنوشته ها، خمسه نظامی و شاهنامه فردوسی با هم برابری می کنند و به جرات می توان گفت از هر ده قطعه مینیاتور ایران که در گنجینه ها نگهداری می شود، تعداد زیادی از آنها به خمسه نظامی نیز تعلق دارد. در کتاب چاپ شده به بررسی

خصوصی – عمومی

خصوصی-عمومی امروزه دوربین و استفاده از تکنولوژی‌ به یکی از جدایی‌ناپذیرترین ارکان زندگی بشر بدل گشته است، ثبت و ضبط تصاویر با صدا یا بی‌صدا با آگاهی افراد از وجود دوربین یا حتی با عدم آگاهی آنها از نصب دوربین در فضای شهری، همواره مساله حفظ حریم شخصی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. افرادی که

هنرمندان معاصرـ آلبرتو جاکومتی

آلبرتو جاکومتی بی‌تردید یک مبدع بود و در مجسمه‌سازی، با پشت‌سرگذاشتن محدودیت‌ها، مسیری تازه را هموار ساخت. پیکره‌های انسانی ترد و ظریف؛ با اراده‌ی محکم و استوار برای رسیدن مفهوم همیشگی و جاودانگی”بودن”. او سعی داشت از طریق فیگورهای بنظر سوخته و تکیده که گویی تحت فشار غیر متعارف بوده‌اند و یکبار دیگر قد علم

هنرمندان معاصرـ آنیش کاپور

آنیش کاپور هنرمند هندی‌الاصل که فعالیت خود را از انگلستان پی گرفت و در روش خاص خود از آمیزش در شیوه هنر بی‌پیرایه و هنر مینیمال بهره جست. شهرت او در دهه 1990 به اوج رسید. او کارهایش را در معتبرترین مراکز هنری جهان نمایش داده، جوایز بسیاری کسب کرده و در پروژه‌های بزرگی مشارکت

هنرمندان معاصرـ رابرت گابر

تعریف هويت، همواره با سايه‌ای از ابهام، نگرانی و ترديد همراه است. در دنیای امروز، ما فرصت‌های بی‌سابقه‌ای برای ساختن خویشتن‌مان و آفریدن هویت‌های مختص به خودمان در اختیار داریم. ما خود بهترین مرجع و منبعی هستیم که می‌توانیم تعریف کنیم که چه کسی هستیم، از کجا آمده‌ایم و به کجا می‌رویم. اکنون که علائم

هویت

هگل معتقد است:« هرچه در بهشت یا بر روی زمین اتفاق می‌افتد و آنچه در روزگار حادث می‌شود به سوی یک هدف پیش می‌رود و آن این است که روح به خودآگاهی و سپس به حقیقت خویش برسد و خودش را بیابد و  بداند که خودش است و تنها خودش.» آنچه می‌توان به آن تکیه

پرده آخر

پرده آخر “ییلماز گونی، فیلمساز بزرگ ترک به فرزندش می گوید: اگر به دکتر برویم و دارو بخوری انقلاب بزرگی کرده ای. کودک می گوید: پدر، من انقلاب نمی خواهم، من، آلو می خواهم!” دعوت شده ای برای دیدن نمایش. نمایشی پر از خنده، شادی، صداقت و پاکی در برابر نفرت، ترس، جنگ و مرگ.