Categoryمعرفی هنرمند

در سال 1903 ژرژ روئو در کنار هنری ماتیس و هنرمندان دیگر در برپایی سالن پاییز نقش بسزایی داشت. برای خلق  نقاشی های سال های 1903 و 1904 اغلب از آبرنگ بهره جست، شاید همین روش سبب رهایی او از شیوه کیاروسکو و رنگمایه قهوه ای سال های کارگاه گوستاو مورو شد. آثار سال های بعد او نیز به همین شیوه آبرنگی نزدیک است؛ تأثیر رنگ سزان در رنگ های آبی و نارنجی قابل مشاهده است.

ژرژ روئو، نقاش منزوی در سال 1871 در محله کارگرنشین پاریس در انبار خانه به دنیا آمد. آثار اولیه روئو اساسا جنبه کارآموزی و کارگاهی داشته که شدت احساسات مذهبی او را نشان می دهند. در این آثار استفاده از رنگ های شاد و تابناک فوویستی مشهود است.

نام فوویسم را لویی وسل، روزنامه نگار و منتقد در سال 1905 درسالن پاییز که تالار ویژه ای برای نقاشی های ماتیس، ولامینک و درن و ژرژ روئو درنظر گرفته بود، گذاشت.

یکی از صحنه‌هایی که ژریکو به نمایش می‌گذارد و در موزه لوور نگه‌داری می‌شود با نام گشودن درب‌های تفتیش عقاید اسپانیا که قطع به یقین جز آخرین آثار ژریکو است؛ طرح اولیه‌ای ناتمام برای تابلویی که هرگز شروع نشد. این طرح گواهی است بر تعهد ژریکو به سیاست لیبرال در اواخر عمر.

ژریکو با زن دیوانه و این گونه آثار سعی در به تصویر درآوردن ترس آدمی برای از دست دادن روان خود و بیان تجربیات درونی افراد بیمار داشته، نه لزوما بیان مظاهر بیرونی بیماری‌های روانی.

این حماسه روی بومی به ابعاد حدود پنج در هفت متر، با استفاده از شیوه کیاروسکو و به سبک کاراواجو به تصویر درآمد. تعدادی از آنها امیدوارانه، تعدادی دیگر در حال بیرون افتادن از قایق، مردی که ناامیدانه جسد پسر خود را در آغوش گرفته و مشغول عزاداری، دیگری غرق در تفکر درباره سرنوشت خویش است، همگی اینها بیانگر جنبه‌های رمانتیک هستند

تئودور ژریکو از پیشگامان برجسته رمانتیسم است که بر اوژن دلاکروا که ممتازترین نماینده‌ی این مکتب است، تاثیر بسیار گذاشت. ژریکو مدتی شاگرد پیرنارسیس گرن و کارل ورنه بود. به مطالعه پیتر پل روبنس پرداخت و در شیوه بکارگیری رنگ و خط، با ژان اگوست دومینیک انگر مخالف و با آنتوان ژان گرو موافق بود و بسیاری از موضوعات معاصر و همچنین مطالعه و نقاشی از اسب‌ها را متاثر از ورنه بود و در آثار گذشتگان به دنبال کشف جنبه‌های گم‌شده نقاشی نِئوکلاسی‌سیسم بود.

نقاشان رمانتیسم سعی در خلق آثاری دارند؛ با موضوعاتی افسانه‌ای و تاریخی که با نهایت شور و هیجان آن را طغیان‌گر و وحشی نشان می‌دهند.این تفکرات در آثار ویلیام بلیک، جان کانستبل، ویلیام ترنر، کاسپار داوید فریدریش و برخی باسمه‌های فرانسیس گویا و بطور شاخص در آثار تِئودور ژریکو و اوژن دلاکراوا قابل رویت است.

در رابطه با به تصویر کشیدن زندگی بادیه نشینی یکی از زیباترین تصاویر آن به قلم میر سیدعلی است که مشخص می کند وی مانند بهزاد، نقاشی و متن نظامی را دستاویزی برای مصور کردن زندگی روستایی و چادرنشینی قرار داده. عشق و علاقه عمیق به مناظر بیرون شهر و زندگی شهری که این استاد را در ردیف نقاشان صحنه های روزمره زندگی قرار می دهد.

نخستین آثار جاکومتی به خوبی نشان می‌دهد که وی با هنر بدوی و پیش از تاریخ آشنا بوده و به  مجسمه‌های افریقایی و هنر کهن گرایش داشته است و همچون دیگر هنرمندان از درون هنر اقوام غیر اروپایی، نوعی ساختار آرمانی‌شده را بکار می‌برد.